je klinkt in mijn borst
als een hartslag van snelwegen.
Steden die gloeien als geheimen,
mensen die dromen dragen
in kartonnen bekers
en vermoeide handen.
Je bent luid,
je bent zacht,
je bent gebroken,
je bent moedig ā
en toch
blijf je geloven
in morgen.
Misschien is dat waarom ik van je houd:
je valt,
je staat weer op,
je begint opnieuw
alsof hoop
je moedertaal is.
RoseBloomš¹copyright 2025

Schrijf hier je gedachte -Elke waarheid telt”š¹