Het Gouden Ontbijt op de Hooglanden

Waarheid

Intro:

Soms begint liefde met een simpel gebaar — een kopje koffie, een blik, een roos van goud…

Op de kliffen van de Highlands, waar de zee zingt tegen de rotsen en de wind de horizon kust, staat zij in goud gehuld. Haar geliefde achter haar, armen warm en beschermend. In zijn ene hand een dampend kopje koffie, in de andere een gouden roos — symbool van eeuwige trouw.

Hun ogen vinden elkaar, en in dat moment lijkt de wereld stil te vallen. Geen storm, geen tijd, geen verleden kan hen bereiken. Alleen liefde, puur en groots, gegrift in de stilte van de natuur.

Op de kliffen van de Hooglanden, waar de ochtendmist nog danst boven de valleien, staat een vrouw in een jurk van puur goud. Haar haren vangen het eerste licht van de zon, alsof de hemel zelf haar uitkoos om te stralen.

Achter haar staat haar geliefde, zijn armen omhelzen haar zacht maar krachtig. In de ene hand reikt hij haar een kop dampende koffie aan, in de andere draagt hij een gouden roos — symbool van eeuwige toewijding.

Hun ogen ontmoeten elkaar. In dat stille moment wordt de wereld klein: geen storm, geen afstand, enkel de klank van hun adem die samenvloeit met de stilte van de natuur.

Op een eenvoudige tafel, gedekt met gouden servies, wacht een ontbijt — brood, fruit en honing, badend in de ochtendgloed. Maar het echte feestmaal ligt niet op tafel. Het ligt in hun verbondenheid, hun zachte gebaren, hun woordeloze belofte dat liefde genoeg is om te leven.

De Hooglanden bewaren hun geheim. Alleen de wind fluistert verder: hier stond liefde, onbreekbaar en waar.

——

Intro:

Sometimes love begins with a simple gesture — a cup of coffee, a gaze, a rose of gold…

On the cliffs of the Highlands, where the sea sings against the rocks and the wind kisses the horizon, she stands clothed in gold. Her beloved behind her, arms warm and protective. In one hand he offers a steaming cup of coffee, in the other a golden rose — a symbol of eternal devotion.

Their eyes meet, and in that moment the world seems to pause. No storm, no time, no past can reach them. Only love, pure and vast, engraved in the silence of nature.

——-

The Golden Breakfast on the Highlands

On the cliffs of the Highlands, where the morning mist still dances above the valleys, stands a woman in a gown of pure gold. Her hair catches the first light of the sun, as if the heavens themselves chose her to shine.

Behind her stands her beloved, his arms embracing her gently yet firmly. In one hand he offers her a steaming cup of coffee, in the other he holds a golden rose — a symbol of eternal devotion.

Their eyes meet. In that quiet moment the world becomes small: no storm, no distance, only the sound of their breath merging with the silence of nature.

Upon a simple table, set with golden dishes, awaits a breakfast — bread, fruit, and honey, bathed in the morning glow. But the true feast is not on the table. It lives in their bond, their tender gestures, their unspoken promise that love alone is enough to live.

The Highlands keep their secret. Only the wind whispers on: here stood love, unbreakable and true.

⸻

#rosebloomwri #zachtekrachtschrijftzichvrij #SoulWhispers #dagelijksepoëzie #poetry #writerscommunity #love #highlands #gold