Op de rotsen waar de zee haar kracht toont,
staat zij, gehuld in smaragdgroen,
met armen open naar de wind.

De golven bruisen, maar zij ademt vrij,
als een koningin van de elementen.
Haar jurk, een spiegel van het licht,
glanst als hoop die nooit vergaat.

Het vuur achter haar fluistert warmte,
een stille belofte van geborgenheid.
En de horizon buigt zacht,
voor haar die durft te staan —
in storm en stilte.

🌹

Upon the rocks where the sea reveals its might,
she stands, wrapped in emerald green,
her arms wide open to the wind.

The waves may roar, yet she breathes free,
a queen of the untamed elements.
Her gown, a mirror of the light,
shimmers like hope that never fades.

Behind her, the fire whispers warmth,
a silent promise of belonging.
And the horizon bows in grace,
to she who dares to stand —
in storm and stillness.

🌹