Het huis ademde kou,

maar binnen werd geleefd.

Kindervoeten renden over de houten vloer,

hun gelach mengde zich met het knetteren van kolen.

De geur van soep trok door de keuken,

naast het zachte zingen van een moederlijke stem

die water schepte uit de emmer,

dampend van de witte kachel.

Aan de houten tafel werd gegeten,

brood gebroken, verhalen gedeeld.

Soms stilte, soms ruzie,

maar altijd de warmte van samen zijn.

In de avond, wanneer de gordijnen sloten,

werd de kolenkachel de zon van het huis,

waar iedereen dichterbij kroop,

om warmte te zoeken en dromen te smeden.

Buiten gierde de winterwind,

binnen werd geleefd, gehuild, gelachen.

Het huis was niet groot, niet rijk,

maar droeg de herinnering van liefde

en de kracht van overleven.

RoseBloom 🌹 | Copyright © 2025

Alle teksten en beelden zijn auteursrechtelijk beschermd.

——-

The Winter House 🌹

The house breathed cold,

yet inside, life unfolded.

Children’s feet pattered across wooden floors,

their laughter blending with the crackle of coal.

The scent of soup drifted through the kitchen,

while a gentle voice sang softly,

lifting steaming water from the stove’s iron bucket.

At the wooden table meals were shared,

bread broken, stories told.

At times silence, at times quarrels,

but always the warmth of being together.

In the evenings, when curtains were drawn,

the coal stove became the house’s sun,

where all gathered close,

seeking warmth, weaving dreams.

Outside, the winter wind roared,

inside, there was life, tears, laughter.

The house was not rich, not grand,

but it carried the memory of love

and the strength of survival.

RoseBloom 🌹 | Copyright © 2025

All texts and images are protected by copyright.