Deel 1: Aankomst en Eerste Nacht

De reis begon in Brussel, waar onze vlucht met vertraging vertrok. Pas na middernacht landden we op de luchthaven van La Palma, Spanje. De warmte hing zwaar in de lucht en met onze rugzakken en koffers begon meteen het eerste avontuur: sjouwen. Er waren geen karren beschikbaar, en zo sleepten we alles zelf mee — vermoeid, maar vastbesloten.

We gingen samen op zoek naar het autoverhuurbedrijf. Het bleek een stevige wandeling, maar eenmaal aangekomen was er gelukkig geen drukte. Terwijl mijn dochter de sleutels regelde, liet ik me even neerzakken op een zitbank in de ontvangsthal. Even ademhalen.

Toen volgde het eerste komische moment van de reis. Bij de toiletten ontdekte ik een verlaten bagagekar. Lachend reed ik die naar binnen en begon onze koffers te laden. Het contrast met het gesjouw van daarvoor maakte het een hilarische opluchting.

Buiten stond onze huurauto klaar: een grijze, gloednieuwe hybride Renault. Alles werd ingeladen, de gordels vastgeklikt, en om 2:00 uur ’s nachts reden we weg van de luchthaven. De rit was donker en soms wat spannend, maar de wegen waren verrassend goed aangelegd.

Om 3:39 uur bereikten we ons hotel in Cala Millor: Saturno. We waren doodmoe en dachten eindelijk te kunnen douchen en slapen. Maar dat bleek ijdele hoop. Aan de receptie was niemand te bekennen. Een vol uur stonden we daar te wachten, te bellen, te hopen… zonder antwoord. Een uur lang!

Toen er eindelijk iemand opdook, mochten we inchecken. Door mijn gezondheid mocht ik niet sjouwen, dus moest mijn dochter alles zelf naar boven dragen. Geen lift, alleen trappen. Gelukkig hielp de hoteleigenares een handje.

In de kamer wachtte de volgende verrassing: een piepklein vertrek, nauwelijks groter dan een kippenhok. 😱 Geen waterkoker, geen koelkast, geen airco, geen koffiezetapparaat — niets. De teleurstelling was groot. We besloten te douchen en meteen naar bed te gaan.

Maar ook dat bracht geen rust. Net toen we dachten dat de stilte ons eindelijk zou omarmen, klonk er lawaai. Eerst vreemde geluiden die we niet konden plaatsen, tot plots een stem uit een microfoon schalde:

“Make some noise!!!” 🎙️

Het mysterie was opgelost. Ons hotel huisvestte een karaokebar, gerund door een Engelse uitbater, bekend in de streek. De muren trilden van zang en geschreeuw. Zo werd onze eerste nacht in Cala Millor niet één van rust, maar van onverwachte muziek en rumoer.

En toch… uiteindelijk overwon de vermoeidheid. De nacht ging voorbij en we hebben toch goed geslapen. Het voelde bijna als een overwinning na alle hindernissen.

Lees verder in Deel 2

RoseBloom🌹

RoseBloom 🌹copyright © 2025