Reflectie IX

🌹 Reflectietekst

Wat stelt een leven eigenlijk voor zonder toelichtingen?

We wandelen vaak een weg die ons wordt aangereikt, blindelings, zonder te weten waarom.

We volgen, gehoorzamen, passen ons aan.

Tot de dag komt dat we terugkijken en zien dat het pad niet kleurrijk was,

maar grijs en grauw.

Een pad zonder vragen, zonder antwoorden — alleen een automatische tred.

Wat doet een leven met ons als we niet leren stilstaan?

Als we niet durven vragen: “Waarom doe ik dit? Voor wie? En waar brengt het mij heen?”

Want zonder vragen ontstaat er geen richting, en zonder richting verliezen we grip op onze toekomst.

Een leven zonder reflectie voelt soms als eenzaam dwalen.

Alsof je geen gezelschap hebt van je eigen gedachten,

alsof je een weg volgt die door een ander is uitgetekend.

En toch — het stellen van vragen kan als een rendier zijn

dat ons draagt door de koude winters van ons bestaan.

Vragen zijn geen last, maar een kompas.

Misschien is het grootste gevaar niet dat we struikelen,

maar dat we doelloos vooruitgaan zonder ooit te beseffen

dat er een keuze was.

Daarom wens ik jou, en ook mezelf, de kracht om te vragen,

de moed om te luisteren naar de stilte,

en de wijsheid om te ontdekken dat grip op de toekomst

niet ontstaat uit zekerheid, maar uit bewustzijn.