Categorie: Poëzie

  • Poëzie — 7🌹Brandende handen.”

    Boven mijn handen danst een vuur, een vlam zonder licht, een pijn die niemand ziet. Links én rechts, tegelijk, als vonken die mij gevangen houden. Maar toch – deze handen schrijven, dragen, scheppen, troosten. Zelfs brandend, blijven ze geven. ✍️ RoseBloom🌹 Copyright © 2025

  • 1 September 2025 —poëzie🌹 6

    Een nieuwe bladzijde, fris en onbeschreven. De zomer sluit zacht zijn ogen, de herfst fluistert al in de verte. De lucht draagt hoop, alsof alles opnieuw kan beginnen. Kinderen lachen op weg naar school, wegen vullen zich met verhalen. In mijn hart groeit een dankbaar weten: elk einde is slechts een deur naar een nieuw…

  • Avond poëzie — 5

    De dag sluit zijn ogen in een gloed van goud, boven stille daken en een rivier die alles draagt. Hier woon ik, hier ademt mijn stilte. Een hemel vol warmte over een stad vol verhalen. ✍️ RoseBloom🌹 RoseBloom 🌹 Copyright © 2025rosebloomwri.onlineAlle beelden en teksten zijn auteursrechtelijk beschermd.Kopiëren, verspreiden of gebruiken zonder toestemming is verboden.

  • Poëzie — 6

    🌹Forsythia fluistert: vreugde is eeuwig In het goud van de lente bloeide een struik die meer was dan bloemen. Het was een schatkist van herinneringen, gevangen in geel dat straalde als zon. Wij waren met z’n vieren, dochters en kleindochter, lopend door de velden van de Eifel. De lucht helder, de aarde zacht, en onze…

  • Poezië —5

    De Rozen Met rozen in zijn hand bracht hij meer dan bloemen. Hij bracht een felicitatie, een stille buiging voor de kracht van een pen die haar vleugels heeft gespreid. En in het rood van de rozen spiegelt de vreugde van een nieuw begin. RoseBloom 🌹 | © 2025 Zachte kracht schrijft zich vrij

  • Poëzie — 4

    Poëzie ✍️ Twee zielen naast elkaar, licht in een stad van verhalen. De fontein danst, de gevel luistert, en de lucht bewaart hun stap. Samen dragen zij stilte, samen ademen zij kracht. Een lach die grenzen overstijgt, een blik die eeuwigheid fluistert. Niet de stad maakt dit moment bijzonder, maar de verbondenheid die straalt als…

  • 🌹Poëzie — 3

    📕 Als ik naar jou kijk, zie ik een wonder. Mijn hart smelt, het ontdooit. Wat de wereld mij gaf, was geen wonder — maar wat jij mij gaf is zo mooi… Als ik naar jou kijk, wat een bent jij… dat ik de hemel prijs. Wat een wonder… besef ik hoe rijk… wat een…

  • 🌹Poëzie 2 — Afrit 7

    Tussen stemmen die te luid waren, en blikken die te zwaar wogen, hadden wij een sleutel. Niet van staal, maar van letters. Niet van deuren, maar van adem. Afrit 7 — het woord dat alles openbrak. Wie het fluisterde, wist: er is ruimte, een wc-deur die toevlucht werd, een moment dat stilte schonk, een pauze…

  • 🌹 Poëzie 1 — Mama’s brood

    Mama – boven de kolenkachel, zwarte pan, harde oven. Haar handen kneedden stilte, zweet in bloem, liefde in gist. Brood dat rees, koeken die zongen, geuren die muren vulden, kou overstegen. Wij, kinderen, aten warmte, dronken geur, leefden van haar brood, sliepen in haar koeken. Mama, geen kroon, geen goud, maar een oven die harten…