De vrouw die nooit voorbijreed

Ze reed niet om gezien te worden.

Ze reed omdat er altijd ergens iemand was

die te moe was om nog zelf recht te blijven.

Ze droeg geen wit meer.

Ze droeg zwart.

Niet uit rouw, maar uit kracht.

Zwart zoals aarde na storm,

zwart zoals stilte die heelt.

Haar masker verborg geen angst.

Het beschermde haar zachtheid.

Iedereen kende haar zonder haar naam te kennen.

De vrouw die stopt wanneer anderen versnellen.

De vrouw die afstapt wanneer het pad te ruw wordt.

Die geen vragen stelt als iemand valt,

maar gewoon haar hand uitsteekt.

Ze reed door water dat snijdt.

Door bergen die geen genade kennen.

Door dorpen waar men al lang niet meer gelooft in redding.

Maar zij geloofde nog.

Niet in heldendom.

In nabijheid.

Soms bracht ze brood.

Soms woorden.

Soms alleen haar stilte,

die zwaarder woog dan duizend beloften.

En telkens wanneer ze weer vertrok

bleef er iets achter dat sterker was dan hoop.

Iets eenvoudigs.

Dat gevoel dat iemand ooit voor jou

niet is voorbijgereden.

—

#rosebloomwrites #tulipnoir #devechtdoor #vrouwelijkekracht #zachtekracht

#innerlijkevrijheid #helendeziel #vrouwmetpaard #heling #levensverhaal

#freedomride #womanofthewind #soulhealer #blacktulip #innerjourney