Ze zit daar, aan de rand van het water,
waar stilte en schaduw dezelfde taal spreken.
De klok achter haar tikt niet om haar op te jagen,
maar om haar te herinneren
aan alles wat ze nooit hoefde te haasten.

De wereld rent.
Zij ademt.

En in dat ene moment — warm als amber,
breekt de waarheid open:

“Niet de tijd jaagt ons.
Wij zijn het, die vergeten stil te staan.”

Ze buigt haar hoofd, niet uit verdriet,
maar uit herkenning.
Want eindelijk beseft ze
dat het leven niet schreeuwt om snelheid,
maar om aanwezigheid.

—

The Human Who Forgot Time

She sits at the edge of the water,
where silence and shadow speak the same tongue.
The clock behind her does not tick to chase her,
but to remind her
of everything she was never meant to rush.

The world runs.
She breathes.

And in that single moment — warm as amber,
truth unfolds:

“It is not time that hunts us.
It is we who forget to stand still.”

She lowers her head, not in sorrow,
but in recognition.
For at last she understands
that life does not demand speed,
only presence.

RoseBloom 🌹copyright 2025

#demensisgehaast #aanwezigheid #stiltevinden #leefnu #zachtekracht

#humansinahurry #presenceoverpressure #slowdown #lifeisnow #momentsoftruth

#lhumainpressé #présence #vivremaintenant #forceDouce #rosebloomwrites