Er was een dag waarop het licht niet scheen, maar ademde.
De hemel hing vol gedachten, en de bomen stonden als wachters ā
stil, luisterend naar wat niet gezegd werd.
āZie,ā fluisterde het licht,
āik heb niet gehuild ā ik heb herkend.ā
De druppels daalden neer, niet als tranen,
maar als herinneringen aan een oude belofte:
dat alles wat leeft, ooit weer ƩƩn zal zijn.
En toen de handen van goud de kruinen raakten,
werd zelfs de stilte helder.
De aarde keek terug ā met ogen van licht.
āRegen is de taal van wat niet gesproken durft te worden.ā
ā
English
The Rain Looks at the Trees
There was a day when light did not shine ā it breathed.
The sky was full of thought, and the trees stood as guardians,
listening to what could not be said.
āLook,ā whispered the light,
āI did not cry ā I remembered.ā
The raindrops fell not as tears,
but as echoes of an ancient vow:
that all which breathes will one day unite again.
And when the golden hands touched the crowns,
even silence became radiant.
The earth looked back ā with eyes of light.
āRain is the language of what dares not speak.ā
ā
FranƧais
La Pluie regarde les Arbres
Il y eut un jour où la lumiĆØre ne brillait pas ā elle respirait.
Le ciel Ʃtait plein de pensƩes, et les arbres, comme des gardiens,
écoutaient ce qui ne pouvait être dit.
Ā« Regarde, Ā» murmura la lumiĆØre,
Ā« Je nāai pas pleurĆ© ā je me suis souvenue. Ā»
Les gouttes ne tombaient pas comme des larmes,
mais comme lāĆ©cho dāun ancien serment :
tout ce qui vit se réunira un jour à nouveau.
Et quand les mains dāor touchĆØrent les cimes,
mĆŖme le silence devint lumiĆØre.
La terre regarda en retour ā avec des yeux de clartĆ©.
Ā« La pluie est la langue de ce qui nāose pas parler. Ā»
ā
RoseBloom š¹ copyright Ā© 2025

Schrijf hier je gedachte -Elke waarheid telt”š¹