Zelfs als mijn lichaam brandt,

zoek ik het licht dat blijft.

Ik adem traag —

niet om te vechten,

maar om te blijven.

Mijn handen trillen,

maar ze houden vast aan zachtheid.

Mijn ogen sluiten,

maar mijn ziel kijkt omhoog.

Er is pijn, ja.

Maar er is ook een stilte

die mij wiegt,

alsof de hemel zelf zegt:

“Rust maar, kind. Je leeft nog.”

—

English

And yet I live softly

Even when my body burns,

I search for the light that remains.

I breathe slowly —

not to fight,

but to stay.

My hands tremble,

but they still hold tenderness.

My eyes close,

but my soul looks upward.

There is pain, yes.

But there is also a silence

that rocks me gently,

as if heaven whispers:

“Rest, child. You are still alive.”

—

Français

Et pourtant je vis doucement

Même quand mon corps brûle,

je cherche la lumière qui demeure.

Je respire lentement —

non pour lutter,

mais pour rester.

Mes mains tremblent,

mais elles gardent la douceur.

Mes yeux se ferment,

mais mon âme regarde en haut.

Il y a la douleur, oui.

Mais il y a aussi un silence

qui me berce doucement,

comme si le ciel murmurait :

« Repose-toi, mon enfant. Tu vis encore. »

—

RoseBloom 🌹 copyright © 2025

#zachtekrachtoponderzoek #rosebloomwri #wanneerallespijndoet #entochtleefikzacht #herstelperiode #dagelijksepoëzie

#softpowerresearch #rosebloomwrites #wheneverythinghurts #andyetilivesoftly #recoveryperiod #dailyverse

#puissancedouce #rosebloomecrit #quandtoutfaitmal #etpourtantjevisdoucement #periodeguérison #poésiedujour