Het erf leeft. De avond gloeit, het gras is vol voetstappen, stemmen en gelach. Tafels staan in een kring, bedekt met broden, kazen, eieren en kruiken melk. De geur van gestoofd vlees hangt tussen de bomen.

De buurvrouw brengt appeltaart, de postbode schenkt bier, de groentenboer deelt schalen vol wortels en andijvie. Zelfs de kinderen van het veld komen kijken — iedereen uit het dorp is er.

Rond het vuur zingen de mannen met volle borst. De vrouwen lachen, dansen, tillen hun rokken op tegen het stof.

En midden op het erf — daar dansen Eppe en Marja. Hand in hand, licht op hun voeten, alsof de aarde zelf hen draagt.

Redder ligt onder de tafel, zijn ogen halfdicht, tevreden. Af en toe tilt hij zijn kop, als de accordeon zijn naam lijkt te zingen.

“Op Redder!” roept vader.

“Op Redder!” galmt het terug.

De slager speelt een vrolijke Hollandse wijs, de kippen kakelen mee, de geiten stampen op de maat.

De lucht vult zich met warmte, fakkels flikkeren, en boven de hoeve hangt een wolk van licht.

In dat licht — een dorp, een familie, een wolf, één vreugde.

En ver weg, in de nacht, lijkt het bos te glimlachen.

—

Eppe 46 – Feast on the Farm

The yard is alive. Evening glows, the grass is full of footsteps, voices, and laughter. Tables stand in a circle, covered with bread, cheese, eggs, and jugs of milk. The scent of stewed meat drifts through the trees.

The neighbour brings apple pie, the postman pours beer, the greengrocer serves bowls of carrots and endive. Even the field children come to watch — everyone from the village is there.

Around the fire, the men sing with full voices. The women laugh, dance, lift their skirts against the dust.

And in the middle of it all — Eppe and Marja dance. Hand in hand, light on their feet, as if the earth itself carries them.

Redder lies under the table, eyes half-closed, content. Now and then he raises his head, as if the accordion sings his name.

“To Redder!” shouts Father.

“To Redder!” echoes the crowd.

The butcher plays a merry Dutch tune, the hens cluck along, the goats stamp to the rhythm.

The air glows with warmth, torches flicker, and above the farm hangs a cloud of light.

In that light — a village, a family, a wolf, one joy.

And far off, in the night, the forest seems to smile.

—

Eppe 46 – Fête à la ferme

La cour s’anime. Le soir brille, l’herbe est pleine de pas, de voix et de rires. Des tables forment un cercle, couvertes de pain, de fromage, d’œufs et de cruches de lait. L’odeur de viande mijotée flotte entre les arbres.

La voisine apporte une tarte aux pommes, le facteur sert la bière, le maraîcher distribue des plats de carottes et d’endives. Même les enfants des champs viennent voir — tout le village est là.

Autour du feu, les hommes chantent à pleine voix. Les femmes rient, dansent, relèvent leurs jupes contre la poussière.

Et au centre de la cour — Eppe et Marja dansent. Main dans la main, légers sur leurs pas, comme si la terre elle-même les portait.

Redder est allongé sous la table, les yeux mi-clos, tranquille. Par moments, il redresse la tête, comme si l’accordéon chantait son nom.

“À Redder !” crie le père.

“À Redder !” répond la foule.

Le boucher joue un air hollandais joyeux, les poules caquettent, les chèvres frappent du sabot au rythme.

L’air se remplit de chaleur, les torches scintillent, et au-dessus de la ferme flotte un nuage de lumière.

Dans cette lumière — un village, une famille, un loup, une seule joie.

Et, au loin, dans la nuit, la forêt semble sourire.

—

#rosebloomwri

#eppeverhalen

#zachtekrachtschrijftzichvrij

#wolfverhalen

#boerderijsprookjes

#vertrouwen

#liefdeophetland

#feestopdeboerderij

#rosebloom

RoseBloom 🌹 copyright © 2025