Waarheid

De gouden advocate zat die avond nog laat in haar kantoor. Het raam stond open en de herfstwind blies een kilte binnen die niet enkel de papieren deed ritselen, maar ook haar hart beroerde. Voor haar lag het dossier van de verdachte, nog altijd geurend naar vers gedrukt papier. Het leek alsof de inkt zelf haar wilde waarschuwen.

Ze wist: dit was geen gewone zaak. Het masker van Halloween, gevonden naast het slachtoffer, vormde een stille getuige. En toch was er dat ene beeld dat haar achtervolgde: de man die haar die ochtend in de winkel hoffelijk had gegroet, zijn hoed lichtjes gelicht, zijn glimlach bijna onschuldig. Kon zo’n gentleman werkelijk het monster zijn dat zich achter een masker verborg?

Terwijl de klok sloeg, sloot ze haar ogen even. Twee werkelijkheden dansten door elkaar: de dader die zweeg en de onschuld die sprak. Voor het eerst in jaren voelde ze een strijd niet enkel in de rechtszaal, maar ook diep in haar eigen geweten.

De waarheid had altijd twee gezichten, dacht ze. Het was haar taak om ze beide te zien — en enkel datgene te verdedigen wat écht recht was.

Scene V – The Double Face of Truth

That evening, the golden advocate remained in her office long after the corridors had grown silent. The autumn wind crept through the open window, carrying with it a chill that unsettled not only the papers on her desk but also the depths of her heart.

Before her lay the file of the accused, still carrying the scent of fresh ink. The words seemed almost alive, whispering warnings between the lines.

This was no ordinary case. The Halloween mask, discovered beside the wounded victim, stood as a mute witness. Yet one image haunted her mind: the man who had greeted her so courteously in the shop, lifting his hat, his smile refined, almost innocent. Could such a gentleman truly be the monster hiding behind a mask?

As the clock struck, she closed her eyes. Two realities clashed within her: the silence of guilt and the voice of innocence. For the first time in years, the struggle was not only in the courtroom, but deep within her own conscience.

Truth, she realized, always bore two faces. And it was her duty to see them both — and defend only what was just.

⸻

RoseBloom 🌹 | Copyright © 2025

Alle rechten voorbehouden | All rights reserved

#rosebloomwri

#SoulWhispers

#LesTriomph

#poetry

#writerscommunity