Waarheid

De zaal ademde stilte. Het geroezemoes dat dagenlang de gangen had gevuld, verstomde toen de gouden advocate haar plaats innam. Iedereen wist: dit was het moment van waarheid.

Met rechte rug en heldere blik legde ze haar papieren neer. Niet langer woog de last van twijfel op haar schouders; ze straalde zekerheid uit, een kracht die zelfs de zwaarste stilte deed beven. Haar woorden klonken vastberaden, ritmisch, als slagen van een hamer op staal:

“De waarheid heeft twee gezichten gehad. Vandaag tonen we welk ervan overeind blijft. Het recht spreekt niet uit angst, niet uit schijn, maar uit overtuiging.”

De jury keek gespannen toe, de rechter boog zich naar voren, en zelfs de tegenpartij leek de adem in te houden. In dat ogenblik voelde men dat deze vrouw niet alleen een dossier verdedigde, maar een principe — dat gerechtigheid nooit mocht buigen voor schaduwen of maskers.

Toen ze afrondde, liet ze haar hand op de tafel rusten, alsof ze het slotakkoord zelf had neergelegd. De stilte daarna was geen leegte, maar een echo van haar kracht. Iedereen wist: dit pleidooi zou de geschiedenis in gaan.

🎬 Scene 11 – The Final Hearing

Truth

The courtroom held its breath. The murmurs that had echoed through the corridors for days vanished the moment the golden advocate took her place. Everyone knew: this was the moment of truth.

With her back straight and her eyes unwavering, she placed her papers on the table. No longer did the weight of doubt press upon her shoulders; she radiated certainty, a force strong enough to make even silence tremble. Her words rang out with precision, rhythmic and unyielding, like hammer strikes on steel:

“Truth has worn two faces. Today, we reveal which one will endure. Justice does not speak out of fear, nor out of appearances, but out of conviction.”

The jury leaned forward, the judge followed every word, and even the opposition seemed to hold their breath. In that moment, it was clear she was not just defending a case, but a principle — that justice must never bow to shadows or masks.

As she closed, she laid her hand firmly on the desk, as if sealing the final chord. The silence that followed was not emptiness, but the echo of her power. Everyone knew: this plea would be remembered in history.

——-

RoseBloom 🌹 | Copyright © 2025

All texts and visuals are protected by copyright.

Alle teksten en beelden zijn auteursrechtelijk beschermd.

#rosebloomwri

#SoulWhispers

#poetry

#writerscommunity

#zachtekrachtschrijftzichvrij