🌹Leespauze — De sluier

Een leven kan voelen als een kamer vol scherven.

Dingen liggen verspreid,

hun vormen zijn hard,

hun randen snijden.

Lang dacht ik: dit blijft chaos.

Lang dacht ik: er is geen begin, geen einde.

Tot een fluistering uit vroeger

doorheen de stilte van vandaag kwam.

En plots bewogen de stukken,

hoe zwaar ook,

naar elkaar toe.

Ik begon te begrijpen.

Overbezorgdheid was geen grill,

het was een echo.

Te veel beschermen was geen keuze,

het was de roep van een kind

dat zelf nooit beschermd werd.

Wie ooit honger kende,

kan overvloed niet geloven.

Wie ooit slagen droeg,

legt later een te zware mantel om haar kinderen heen.

Nu zie ik:

achter strengheid zat een gebroken meisje,

achter controle zat angst.

Een sluier hing over haar verleden,

en in die sluier ademde ook mijn jeugd.

Ik til hem niet op.

Sommige waarheden blijven bedekt,

uit eerbied, uit liefde.

Maar ik weet:

de stilte die mijn moeder droeg

was luider dan duizend woorden.

En toch —

in dat zwijgen lag ook haar liefde,

haar strijd om ons te geven

wat zij zelf nooit gekregen had.

De puzzelstukken vallen nu op hun plaats.

Niet om te oordelen.

Wel om zachter te dragen.

——

Zachte kracht schrijft zich vrij

RoseBloom 🌹

Copyright ©️ 2025